Afgelopen maandag ene week geleden was Truusje niet lekker. Omdat ze toch nog voor haar medcijn controle moest, maar gelijk voor dinsdag een afspraak met de dierenarts gemaakt.
Dat ze niet lekker was is een cirkeltje, ze heeft een tumor, die ervoor zorgt dat ze zich misselijk voelt en niet wil eten, als ze niet eet krijgt ze haar medicatie niet binnen en dan is de cirkel rond.
Ze was dinsdag echter alweer flink opgeknapt.
Afgelopen woensdag kreeg ze een soort toeval, het zag er eng uit en ze was behoorlijk in paniek.
Gelijk naar de dierenarts, er zijn 2 mogelijkheden, of ze had een TIA, of een toeval. Dat laatste wordt dan veroorzaakt door de tumor, die geeft calcium af en een te hoog calcium gehalte geeft misselijkheid en kan ook toevallen veroorzaken.
Toen we bij de dierenarts waren was ze alweer de oude en stond ze kwispelend bij het kastje waarin de dierenarts de honden snoepjes bewaard.
Dierenarts had haarzelf ook nog goed ingelezen in de tumor, enige optie is opereren en chemokuur. Maar gezien haar leeftijd (van Truusje, niet van de dierenarts) en haar hartmedicatie is dat geen haalbare kaart. Als ze een operatie al zou overleven en er geen restverschijnselen aan zou overhouden, zal de chemo daar el voor zorgen.
Conclusie: Zolang ze geen pijn heeft, nog eet en drinkt en poept en plast, haar een zo fijn mogelijk leven bezorgen en op tijd de beslissing nemen van Nu is het klaar.
En toen was het donderdagochtend en sta ik buiten bij het uitlaatveld te vertellen wat er de dag ervoor gebeurd was. Waarop het vrouwtje van Max zegt had ze dat, En ja, daar was weer zo een toeval achtig iets.
Ander baasje heeft haar naar huis gedragen, toeval (of TIA) duurde nu langer en ze bleef restverschijnselen houden.
Als ze opstond viel ze bijna om en als ze al liep leek ze net Bambi op het ijs of een dronken lor.
Robbert kwam omdat ik met Francesca naar een ouderavond op haar school moest. Zowel Francesca als Robbert overstuur en het woord inslapen kwam al naar boven.
En wat scherts onze verbazing toen ze vrijdag ochtend op de bank bleek te liggen en daar dus zelf opgeklommen was. Ze kwam er van af om naar buiten te gaan en deed haar ding.
En nu lijkt ze weer helemaal de oude, ze komt naar de keuken gerend zodra ze de koelkast deur open hoort gaan, ze eet goed en loopt weer prima.
Of het een opleving is of dat het nu weer een poos goed zal gaan, geen idee, ze is tenslotte bijna 15. Maar voor zolang genieten we van haar en verwennen we haar lekker veel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten